(γράφτηκε με αφορμή την ημέρα της μητέρας)
Καρδίτσα 1986. Ανακοινώνω στους γονείς μου το ανήκουστο ότι θα πάω στη Σοβιετική Ένωση, στη Μόσχα να σπουδάσω όπερα.
Ο πατέρας αμέσως ΝΑΙ.
Η μάνα δυσανασχέτησε. Προσπάθησε να με μεταπείσει. Με τσέκαρε κατά πόσο το εννοώ. Κράτησε μία εβδομάδα η δυσπιστία της. Μόλις κατάλαβε ότι το εννοούσα, στάθηκε δίπλα μου βράχος σε όλα.
11 χρόνια έζησα στην παγωμένη πόλη και η μάνα πηγαινοερχόταν. Αθήνα-Μόσχα-Αθήνα ήταν το μόνο ταξίδι που επέτρεπε στον εαυτό της να κάνει σε όλη της τη ζωή. Πέρα από αυτό, δεν πήγαινε ποτέ πουθενά, ούτε διακοπές τα καλοκαίρια. Μόνο εργασία μαζί με τον πατέρα μου στην Καρδίτσα.
Στη Μόσχα ήταν δίπλα μου στο νοσοκομείο επί ένα μήνα, όταν αρρώστησα βαριά από φυματίωση. Δεν άντεξα την αλλαγή του κλίματος και οι γιατροί εκεί είχαν απογορεύσει την μεταφορά μου στην Αθήνα.
Ήταν επίσης δίπλα μου σε πολλές συναυλίες. Καθόταν μπροστά και καμάρωνε.
Την ένιωθα να ανοίγει με τα μεγάλα χέρια της αεροδιαδρόμους για να πετάξω. Με τρόπους που μόνο μία μάνα μπορεί να εφεύρει. Με πλήρη αποδοχή του παιδιού της. Έλεγε ναι και στα καλά μου και στα στραβά μου. Στήριζε το όνειρό μου. Μου φαινόταν αυτονόητο τότε. Όλοι οι γονείς έτσι δεν κάνουν; Μετά κατάλαβα ότι όχι, δεν το κάνουν όλοι οι γονείς.
Πριν λίγο καιρό η μητέρα μου έφυγε. Πρόλαβα να της δείξω το βιβλίο μου που μόλις κυκλοφόρησε και να ακούσω το Μπράβο της που ακόμα και τώρα ηχεί στα αυτιά μου ως πυροδοτητής στις νέες αναζητήσεις μου.
Όσο ζούσε δεν αναρωτιόμουν για τίποτα. Ήταν εκεί.
Τώρα την έχω στη σκέψη μου κάθε μέρα. Εκεί που εργάζομαι, έρχεται στο νου μου κάτι που έκανε ή που είπε. Και που αν δεν είχε κάνει ή δεν είχε πει, θα ήμουν αλλού.
Άπειρες μικρές στιγμές με τη μητέρα μου που με καθόρισαν. Όπως αυτή της φωτογραφίας μετά από συναυλία μου. Κρατώ στα χέρια τον τόμο με τις ρομάντζες του Τσαϊκόφσκι που μόλις είχα τραγουδήσει και η μητέρα δίπλα, μαξιλάρι μου με την παρουσία της.
Κάπου διάβασα ότι σοφός είναι ο γονέας που αναγνωρίζει ότι κάνει λάθη στην ανατροφή των παιδιών του, γι’ αυτό τους προσφέρει τα εργαλεία να τα διορθώσουν. Τέτοια μάνα ήσουν Έλλη μου αγαπημένη.
Να χαίρεστε τις μανούλες σας και να μας χαίρονται τα παιδιά μας!